Van de regen in de...

Ojee, dat klinkt alsof het heel erg slecht met ons gaat! Volgens Sander is dat ook zo, want het regent hier al twee dagen aan één stuk. Het lijkt erop dat het regenseizoen stiekem al in april is begonnen, in plaats van in mei, zoals alle websites ons beloofden. Is dat even balen!

Dat weerhoudt ons er natuurlijk niet van om er toch op uit te trekken. Achter de geraniums zitten kan altijd nog - en bovendien hebben we die hier nog helemaal niet gezien. Dan schuilen we liever onder een natte palmboom :)

Gisteren zou het een heerlijk droge dag worden, dus hadden we gepland om met Hidde (een freelancer die Sander kent van een opdracht en die een Taiwanese vriendin heeft en er dus voor gezorgd heeft dat wij hier naartoe zijn gegaan - jaja, kunt u het nog volgen?) de Sandiaoling Waterfall Trail te lopen. Uiteraard goot het.

Maar gewapend met een paraplu en de wandelschoenen stevig aan gesnoerd gingen wij toch op pad. Dat pad begon onmiddellijk met driehonderd traptreden omhoog, dus je snapt dat wij nog steeds spierpijn hebben...

Waterval één was na een eindje lopen vanuit de verte te bewonderen en via twee touwbrugjes, veel omhoog en omlaag gestap en het ontwijken van beekjes en plassen op de route kwamen we aan bij waterval twee. Ondertussen hoosde het lekker door, maar doordat we merendeels onder de begroeiing liepen, hadden we daar niet heel veel last van.

Het plan was om vervolgens via een steile ladder het dal uit te klimmen en verder te wandelen naar het volgende dorp, ondertussen via een spoortunnel nog wat watervallen passerend. Maar die ladder was niet een beetje steil, die ladder was belachelijk steil. Dat was echt geen stijl. (Haha. Flauw :P)

Sander klauterde, ondanks de hoogtevrees, de eerste twintig meter dapper omhoog. Daar bleek echter dat de ladder ophield, maar de rotswand nog zeker dezelfde afstand steil omhoog liep. Met enkel een lullig touwtje om je aan vast te houden. Dat ging 'm niet worden, dus zijn we omgekeerd en terug gelopen naar het station waar we vandaan kwamen. Door de tropische regenbui, heerlijk verfrissend.

We zijn nog wat verder met het Pingxi-lijn-treintje gereden naar Shifen, het dorpje waar we eigenlijk naartoe wilden wandelen, en Pingxi. Dat was nog best leuk, maar met lekker weer toch nog een iets geslaagder uitje. Jammer maar helaas!

De dag was gelukkig nog niet voorbij, want 's avonds gingen we met Vivian, Hidde's vriendin, eten in een echt Taiwanees restaurant. Op zulke plekken zouden we normaal echt niet zo maar terecht komen, want a) alles staat alleen maar in het Chinees en b) de gemiddelde bedrijfskantine heeft meer sfeer dan zo'n restaurant. Serieus!

Gelukkig was het eten wel errug jummie en ons gezelschap erg gezellig!

Vanochtend hebben we Taipei ingeruild voor Hualien, een stad aan de oostkust. Het was een heel gedoe om de kinderwagen in de trein te krijgen (deur te smal, wielen eraf, pff), maar vervolgens mochten we ook meteen bijna vier uur blijven zitten. Onderweg werd het helaas niet veel droger, dus ons plan om in de middag te gaan fietsen viel daarmee in het... water. Juist.

In plaats daarvan hebben we door Hualien gewandeld (niet echt een spannende stad) en nu zijn we lekker aan het relaxen. Voor morgen hebben we een taxi-tour door de Taroko Kloof geboekt - de absolute must see van Taiwan. Helaas van onder een paraplu, want ook voor morgen is het weerbericht niet echt positief... (hoewel het weerbericht hier volstrekt onbetrouwbaar is, dus er is nog hoop :D)