Ondertussen, in het diepe zuiden...

…liggen Sander, Laura en Merijn de eerste helft van de dag aan het zwembad en in de middag op het strand. De zon schijnt, het is dertig graden en we doen bijna helemaal niets. Je hoort het al: we hebben het zwaar ;)

Maar we hebben het dan ook verdiend na onze inspanningen op de Walami Trail! Dat was een super mooie wandeling, maar wel eentje die redelijk omhoog liep. Over een heeeeele hoge en heeeele lange hangbrug (en een nog wat kleinere), langs watervallen en afgronden, onder rotsrichels met druipende varens, door beekjes op het pad en tussen de tropische begroeiing. Ondertussen werden we gewaarschuwd voor beren (niet gezien), giftige slangen (niet gezien), enorme wespen (niet gezien), bloedzuigers (niet gezien), prikkende planten (niet gezien) en scrub typhus (neem aan ook niet gezien, aangezien we niet in het struikgewas hebben liggen rollebollen). Wel mooie vlinders zo groot als je hand!

En wat kun je dan beter doen na al dat geploeter op een berghelling? Juist ja, in een hot spring gaan liggen! Net als in Japan zijn ze ook in Taiwan dol op baden in warm water, maar waar het in Japan echt een bad-ritueel is (naakt, mannen en vrouwen gescheiden), kun je hier ook in een soort ‘zwembaden’ terecht. En daar gingen wij dan ook naartoe.

Er waren verschillende baden, met koud, warm en heet water. Ook kon je een privé-bad nemen, maar dat was in een zeer ongezellige kamer die meer weg had van een soort bunker. Goed om jezelf even om te kleden, maar meer ook niet. En o ja, zoals het een goede hot spring betaamt, rook het er natuurlijk enigszins naar rotte eieren :)

Hadden we al gezegd dat je in Taiwan verplicht een badmuts op moet in het zwembad…?

Met onze nieuw aangeschafte badmutsen (one size, fits only Taiwanese people and Merijn…) hebben we wat rondgedobberd, maar heel spectaculair was het niet. Wel goed voor onze vermoeide beenspieren en natuurlijk weer een leuke ervaring!

De volgende dag (dat was eergisteren) zeiden we het guesthouse in Yuli vaarwel en reisden we verder met de trein (paste de wandelwagen weer niet door de deur, grmbl – en je hebt ook maar een halve minuut de tijd om in te stappen met twee koffers, babybed, kleinere tas, rondslingerende zooi, Merijn en dus de wagen) en touringcar naar het uiterste zuiden van Taiwan: Kenting. Hier zitten we in een mooi, luxe hotel met een zwembad en een eigen strandje aan zee.

Natuurlijk zijn we meteen de zee ingedoken en ook gisteren hebben we niet veel meer gedaan dan een beetje plonsen in het zwembad en in de zee. Het dorpje Kenting is niet meer dan een doorgaande weg vol met schreeuwerige neonreclame, restaurantjes en winkeltjes met badslippers, zwembroeken en kitscherige souvenirs. ’s Avonds komen daar nog tientallen kraampjes bij met snackjes (variërend van stukjes fruit tot gefrituurde inktvis op een stokje), kermisspelletjes en nog meer souvenirs.

Het ontbijt in het hotel is een fantastisch uitgebreid buffet, dus daar gaan we zo snel weer in volle galop naartoe :D