Strand! Zee! Zon?

Tot onze grote schrik bemerkten we dat het alweer donderdag is. Wat gaat dat snel! We hebben dan ook wel een boel gedaan sinds onze laatste update, dus laten we eens beginnen met een samenvatting.

Zondag vertrokken we voor de jungletrekking naar het eh, bos. Jungle schijn je het niet te mogen noemen, omdat er mensen wonen. Met stoere jeeps werden we naar de middle of nowhere gebracht en na een lunch van nasi vertrokken we in ganzenpas achter de gids aan. Het was een mooie tocht, maar wel een met enorm steile hellingen omhoog en ik denk dat we wel tien keer een bergbeek zijn overgestoken / doorgeplonst (Laura heeft niet gegild, heel knap). Wel waren we blij dat we vaker in de bergen rondscharrelen, want anders was het toch wel heel erg zwaar geweest. Het was ook behoorlijk warm en Sander liep vlak langs een grote cobra. Fijn dat de gids goed oplette en Sander wegsleurde (en cobra's zie je bijna nooit, dus dit was uniek). Gelukkig kwamen we uiteindelijk bij het hilltribe dorpje waar we zouden overnachten. Dat was echter geen ongerepte bestemming, maar meer een soort van toeristenkermis. Er stonden wel vijf huizen waar groepen konden overnachten. Weg illusie wanneer een andere kudde toeristen luidkeels Yellow Submarine loopt te zingen...

De volgende dag waren we weer vroeg uit de veren voor de afdaling terug naar de bewoonde wereld. Deze keer werd Sander weer aan de kant geduwd, omdat er een goftig beest over het pad liep. Of het nou een schorpioen of duizendpoot was, weten we niet - dat kon de gids ons niet zo goed uitleggen. (looks like scorpion, but many leg...)
Beneden aangekomen was het tijd voor een ritje op een olifant. Dat klinkt leuk. maar het is ook wel een beetje zielig. Zo'n olifant loopt de hele dag hetzelfde rondje en we hadden nou niet echt het idee dat ze het leuk vonden.
Daarna was ons beloofd dat we zouden gaan vlotvaren op een rustig riviertje, maar het bleek gewoon om keihard wildwaterraften te gaan! Op zo'n rubberboot! (Laura deed wel gillen) Daarna mocht je dan op het vlotje dobberen. Sander was wel te vinden voor een debiel rubberboot tochtje en Laura heeft heel lang staan nadenken, maar is uiteindelijk wel meegegaan. Op de bodem van de boot, heel hard gillend, maar toch. Laura is stoer (Sander ook)
De dag was echter nog niet ten einde, want op onze weg naar Chiang Rai stopten we bij de Longnecks. Dat zijn die mensen met die ringen om hun nek (vroeger goud, nu koper) Hoewel er gezegd wordt dat die mensen er vrijwillig voor kiezen, geloven we dat toch niet echt als we al die vijf jarige meisjes met ringen om zien zitten...

Vanuit Chiang Rai gingen we de volgende dag naar de Gouden Driehoek, het drielandenpunt van Thailand, Birma (Myanmar) en Laos. Vroeger werd daar veel opium (papaver) geteeld. Eerst brachten we echter een bezoekje aan een school waar je rond kon kijken en met de studenten kon praten. Zo konden die hun Engels oefenen, wat leuker bleek te zijn dan we eigenlijk hadden gedacht.
Afijn, eenmaal in de Gouden Driehoek was het ook mogelijk om een bezoekje aan Birma te brengen en aangezien we er nu toch waren, deden we dat uiteraard. Maar wat een gedoe zeg om de grens over te komen! Formuliertjes, fotootjes, nog meer formuliertjes en na een half uur bij de douane doorgebracht te hebben, stonden we uiteindelijk in Birma. Wat er toch eigenlijk wel een beetje anders uitzag met veel meer bedelende mensen, opdringerige verkopers en authentieke dragers (zie foto).
Na ons verblijf van een half uur op Birmees grondgebied was het weer tijd om terug te keren naar Thailand en om weer terug te gaan naar het hotel.
's Avonds gingen we eerst wat eten en met een groepje wat drinken. Er was een leuk straatje met wat barretjes en het zag er gezellig uit, dus gingen we daar zitten. Bleek dat we in een bordeel zaten! :O Dat was wel hilarisch, met hoelahoepende meisjes in veel te korte rokjes. Sander vond het wel amusant om daar te zitten als enige man met acht vrouwen van onze reisgroep.

Woensdag was weer eens een lange reisdag die begon met de vlucht van Chiang Rai naar Bangkok. Daarbij verliep alles goed en 's avonds namen we de nachttrein naar Suratthani. En die trein was vies! Overal liepen beestjes: kevertjes en kakkerlakken. Heel smakelijk allemaal. Gelukkig hebben we wel goed kunnen slapen (knap he, achteraf hoorden we verhalen van mensen die kakkerlakken op hun hoofd kregen).
Vanochtend kwamen we in de stromende regen aan in Suratthani en zijn we met minibusjes doorgereisd naar Ao Nang, waar we nu dus zitten. Ons hotel is mooi, maar ligt helaas een roteind van de zee af (niet te lopen) en het is nog steeds bewolkt en regenachtig, maar wel lekker warm.
Morgen doen we een longtailboottochtje naar vier eilanden en overmorgen gaan we met de speedboot naar Koh Phi Phi. Dan schijnt het ook weer goed weer te zijn, dus daar hopen we maar op.

Tot zo ver onze belevenissen. Een hele berg verse foto's is te vinden op: http://www.mijnalbum.nl/Album=YI47CVIS