Het ware expeditiegevoel!

Ga mee met SaLaMe Expeditiereizen en verwacht het onverwachte! Leer de auto resetten op een parkeerplaats langs de autovia, beleef enkele spannende momenten terwijl de witte rook uit de auto gutst, ontdek je innerlijke zen tijdens het wachten op de sleepwagen in dor niemandsland, leer onmisbare Spaanse woorden en uitdrukkingen als ‘el coche de nada’ en ‘chapisteria’ en ervaar diepgaande emoties bij het afscheid nemen van de lekkere Franse kaasjes die te verpieteren liggen in de koelbox…

Ja ja, onze Expeditie Portugal mag met recht zo genoemd worden! Hoewel wij in de eerste instantie nog dachten dat het misschien lastig zou zijn om te vertrekken van onze favoriete camping in de Dordogne, bleek het een kapotte auto te zijn die roet in het eten zou gooien.

Gisteren vertrokken wij met een vol geladen auto de Pyreneeën over, het Spaanse land in. We liepen slechts twee dagen achter op planning, wat we best een prestatie van ons vonden. In plaats van twee nachten waren we namelijk vier nachten aan de Atlantische kust blijven plakken. Geweldig hoge golven daar, dus daar wilden we nog wat langer van genieten. Maar uiteindelijk riep Portugal, dus pakten we alles weer in en reden verder…

Het ging een heel eind goed. Door de uitgestrekte, gele, droge, dorre velden van Spanje richting de Portugese grens. Wat was het daar leeg! Mensen met pleinvrees wordt afgeraden om door de regio Castilla y Leon te rijden. We waren nog maar een kilometer of driehonderd van onze eindbestemming verwijderd, toen de auto ineens zijn vermogen verloor. Ook kregen we de verontrustende melding ‘injectie controleren’. Dat is midden op de snelweg allemaal niet zo handig! Gelukkig waren we maar vijf kilometer van de volgende afrit verwijderd en daar bleek een benzinepomp en een restaurantje te zitten. Stonden we in ieder geval goed geparkeerd.

Eerst maar eens koffie, zodat de motor af kon koelen. Dat hielp echter niet. Dan maar de ANWB bellen en die gaven ons een technische handleiding over het resetten van de auto. Ook waren we alwéér twee liter koelvloeistof verloren, dus we kiepten er nog een fles water in. Dat hielp ook al niet, dus volgden we reset-instructies op. Weer een half uur verder, maar helaas bleek ook dat niet te helpen. Konden we het roetfilter nog resetten, maar drie keer raden: dat hielp ook niet.

Natuurlijk was het zondag en dan is alles in Spanje gesloten. Bovendien kennen ze geen wegenwacht, dus zouden we pas de volgende dag bij een garage terecht kunnen. Inmiddels hadden we uitgezocht dat in Benavente, vijftien kilometer verderop, een goed hotel zat. Onder het mom van ‘we kunnen er niet mee naar Portugal, maar vast wel naar dat hotel’, stapten we weer in de auto en gingen op pad.

Dat was een slecht idee.

Nog geen vijf kilometer verder kwam er zo veel witte rook uit de auto en maakte het ding zo’n verontrustend geluid (grasmaaier meets schroothoop) dat we ‘m stil hebben gezet aan de kant van de weg. Of de auto zette eigenlijk zichzelf stil, want hij deed het gewoon niet meer. Op. Kapot. En stinken dat-ie deed!

Daar zaten we dan… Voor een vervallen huisje, op een stoffige weg, in de laatste streep schaduw. In de middle of nowhere. In de verste verte niemand te bekennen, op wat voorbij razende auto’s na. Gelukkig ging de ANWB weer voortvarend aan de slag en schakelde een takelwagen in. Alleen kon die er wel twee uur over doen eer die bij ons was. Ai.

Maar, geluk bij een ongeluk: de sleepwagen was er al na een uur. Woehoe! Bovendien werd de auto naar Benavente gebracht, waar wij naar dat hotel wilden én waar ook de Renault garage zit. De sleepwagenchauffeur sprak geen woord Engels, maar Sander wel wat Spaans, dus konden we met z’n drieën mee in de sleepwagen. In het depot waar onze auto gestald werd hebben we snel alle benodigde spullen eruit getrokken en toen werden we zelfs nog afgezet bij het hotel. Dat was dan in ieder geval goed geregeld.

Tja, en nu zitten we dus in Benavente. Kijk maar eens op de kaart om te zien wat voor uithoek dat is. En we willen verder, want we hebben het hele stadje vanochtend al van voor naar achter bekeken. Er liggen hier ook maar twee geocaches, dus zelfs daar kunnen we ons niet echt mee bezighouden.

Het is waarschijnlijk de turbo die kapot is en het duurt al snel een dag of drie om dat te maken. Maar ze zijn nog aan het kijken wat er aan scheelt, dus wie weet wat voor verrassingen we nog krijgen. Bah bah. Dat zal dus wel vervangend vervoer worden om alsnog naar Portugal te kunnen…