En casa

Nog even een laatste afsluitende post om jullie er van te verzekeren dat we al enige tijd lopen te kleumen op Nederlandse bodem én om nog even te vertellen over onze laatste dagen op Cuba.

In ons vorige postje hadden we niet zo heel veel tijd meer om een fatsoenlijk verslag te typen, dus hier komen nog wat aanvullingen en een uitgebreider verhaal over het zwemmen met de dolfijnen:

We zullen beginnen bij Baracoa. Dit stadje in het oostelijke puntje van Cuba verdient nog wat meer aandacht dan dat we het tot nu toe hebben gegeven. Het is namelijk schitterend gelegen: aan het strand en tussen de bergen die begroeid zijn met palmbomen, cacaostruiken, bloemen en planten in de meest waanzinnige kleuren, koffiestruiken en al dat andere groens. Het was een hele verademing (letterlijk!) om hier een paar dagen door te mogen brengen na dat smerige Santiago.

Op de dag van aankomst hebben we meteen twee tours geregeld, zodat we zo veel mogelijk konden zien in de dagen dat we er waren. Daarna probeerden we te gaan zwemmen, maar het plaatselijke strandje van Baracoa bleek geen wit, tropisch, droomstrand te zijn, maar een naar alg stinkende kloof tussen de rotsblokken. Huh? Dus maar niet gezwommen en een boekje gelezen aan het zwembad van het hotel.

De volgende dag gingen we naar de monding van de Yumuri Rivier. Met eigen auto en privégids reden we daar naar toe, terwijl de gids ons af en toe liet stoppen om ons leuke, mooie of interessante dingen te laten zien. Zoals een cacaoplantage, waar we bij een vrouwtje thuis uitleg kregen over het verbouwen van cacao en het maken van chocolade. Uiteraard onder het genot van een kopje chocodrank (heel anders dan onze chocomelk!).
Uiteindelijk kwamen we bij de Yumuri waar we met een roeibootje de rivier op werden geroeid. Midden in de rivier werden we afgezet op een grindbank en vanaf daar ging de toch te voet verder. Ook door de rivier. En die stenen kunnen best pijn doen aan je voetzolen. Maar wie iets moois wilt zien, moet pijn lijden, dus ons hoor je niet klagen :) Ook al was Laura zo onverstandig om een hagedis te willen aaien die vervolgens in haar vinger beet: niets aan de hand! Het beestje had dan ook nauwelijks tandjes, dus van grote bloederige wonden was geen sprake. Kom op zeg, het is Jurassic Park niet :P
Na het wandelen konden we nog zwemmen in de rivier (gadegeslagen door een kudde Cubanen die ons van koffie en kokosnoten kwam voorzien), waarna we uiteindelijk weer terug geroeid werden naar de auto.

Onze tweede tour ging naar het Alejandro Humboldt National Park. Met nog een verzameling toeristen (nog meer nieuwe Duitse en Engelse vrienden!) werden we met een truck naar het park gebracht. Daar begon de wandeling al goed doordat we wederom door een rivier moesten waden. Leuk!
Vervolgens liepen we een lang, steil stuk door de brandende zon. Dat was érg zwaar, maar wederom weer schitterend en dus de moeite waard. Ons afzien werd dan ook beloond met een duik in de rivier en dit was wel de mooiste plek waar we gezwommen hebben. Je moest er even de scherpe stenen op de bodem voor trotseren en een stukje zwemmen, maar dan kwam je bij een idyllische poel waar een waterval in kletterde en waar de visjes nieuwsgierig aan je benen kwamen neuzen. Echt heel erg mooi!
Na dit verkoelende relaxmomentje (hoewel het water best nog koud was hier) gingen we verder. Dit laatste stuk van de route ging meer door de rivier dan over een pad. Sander had helaas zijn teva's niet bij en na een paar pogingen om op badslippers te lopen, gingen toch de wandelschoenen weer aan. Goed uitkijken waar je loopt als je de rivier doorwaadt, dan moet het goed komen. Tot het toch iets dieper bleek te zijn dan gedacht... Natte sokken! Maar dat mocht de pret niet drukken natuurlijk.
Nadat we allemaal weer veilig bij de truck waren aangekomen, werden we naar een heus bountystrand gebracht waar we nog wat kunnen zwemmen. Even daar in zee geplonst, maar verder ook in het strandtentje gezeten met onze nieuwe vrienden.
Met deze nieuwe vrienden (zes Duitsers) spraken we af om 's avonds in het dorp wat te gaan drinken. Dat was erg gezellig! Dus moe maar tevreden over de deze geslaagde dag, kropen wij uiteindelijk weer onder de wol.

De volgende dag was het tijd om afscheid te nemen van Baracoa en om door te rijden naar onze laatste bestemming in Cuba: Playa Pesquero. Volgens de boekjes was de weg slecht, maar wij hadden ondertussen zo veel gaten gezien dat we het wel mee vonden vallen :)
Op deze dag werd het ook tijd dat we de huurauto inleverden, zodat die weer bij kon komen van ons avontuur van west naar oost. Ik denk dat-ie daar best wel aan toe was ;)
In Playa Pesquero zaten we in een luxe all-in resort. Onze kamer was netjes, ruim en vooral: rustig (yay!) en het lag allemaal aan een prachtig strand met een heerlijk warme zee. Maar voordat we daarin sprongen, gingen we een excursie regelen, want er was één ding dat we hier wilden doen: zwemmen met dolfijnen!
Natuurlijk is een excursie regelen op Cuba niet zo eenvoudig als gehoopt, maar uiteindelijk vonden we toch een touroperator die dat voor ons kon doen. Dus de volgende dag zouden we met dolfijnen gaan zwemmen!

En laten we dan ook maar meteen vertellen hoe dat was. Geweldig, natuurlijk! :D
Met een bus werden we opgehaald bij het hotel (wat bijna nog mis ging, doordat we toch niet op de lijst stonden...) en naar de haven gebracht. Daar gingen we aan boord van een catamaran en voeren we de baai uit. Wat in de baai nog een gemoedelijk tochtje was, veranderde al snel tot één groot golfspektakel, tot groot ongenoegen van Sander. Maar gelukkig duurde het varen niet te lang en gingen we voor anker bij een koraalrif waar we snorkelspullen kregen uitgereikt. En mooi snorkelen dat 't daar was!
De gids dook een paar zee-egels op (een ander soort dan die giftige zwarte, deze waren wit en ongevaarlijk), vermoordde ze (ahhh!) en gaf ze aan ons zodat we de vissen konden voeren. Die er dan ook in grote getale op af kwamen! Overal vissen. Echt heel mooi.
Maar deze visjes vielen natuurlijk in het niet bij de watervriendjes die we daarna zouden ontmoeten. Dolfijnen! De boot bracht ons naar het dolfinarium waar we in groepen werden verdeeld. Wij zaten met zes Canadezen in een bassin met een moederdolfijn met haar baby. Gaaf! Als je je hand ophield, duwde de dolfijn haar neus daar tegen aan en als je vervolgens met die hand je wang aanraakte, gaf ze je daar een 'kusje'. Ook kon je met je handen op het water slaan, waarna de dolfijn gezellig mee ging doen en zo een kleine tsunami veroorzaakte. Uiteindelijk werd de dolfijn echter te veel afgeleid door het baby-dolfijntje, waardoor ze niet meer goed naar de trainer luisterde en wij naar een ander bassin werden gebracht. Laura besloot om de videocamera te pakken en Sander te filmen, die nu met twee dolfijnen mocht zwemmen. Dus binnenkort in de bioscoop en genomineerd voor een Oscar: Sander and the Dolphins – The Movie :D
Uiteraard was het zwemmen veeeel te kort (normaal maar een kwartier, nu iets langer door dolfijn-wissel), maar daarna kregen we wel een lekkere kreeftlunch en werden we terug naar de haven gebracht. Waarbij we onderweg nog gezelschap kregen van wilde dolfijnen die speels met de boot mee gingen zwemmen. Woehoe!

Onze volgende dag in Playa Pesquero hadden we lekker leeg gelaten, zodat we konden relaxen, op het strand konden liggen en zelf nog wat snorkelen met de spullen die we gratis van het hotel konden krijgen. Ook al zo gaaf! Hoewel niet zo mooi als de vorige dag, was er toch een stuk koraal waar we naar toe konden zwemmen en waar vissen zaten. Heerlijk een uurtje gesnorkeld dus en verder lekker gelezen en gebruik gemaakt van het gratis eten en drinken principe. Jum, pizza! :)

Maar zoals het gezegde luidt: Aan alles komt een eind en zo ook aan onze vakantie op Cuba. Met veel moeite weer onze koffers ingepakt (dat die van Sander nog dicht kon is echt een wonder ;)) en met een taxi werden we naar het vliegveld gebracht. Daar waren we veel te vroeg, vooral omdat op het ticket dat we kregen de vertrektijd nog eens een uur later stond, maar dat bleek uiteindelijk toch weer niet te kloppen. Zelfs vliegen gaat daar op z'n Cubaans...
Gelukkig vlogen we niet met een Cubaanse maatschappij, maar gewoon met toeristenvervoerder Arke Fly, dus zijn we weer veilig aangekomen in Nederland. Wel met een tussenstop in Mexico waarbij we het vliegveld moesten verlaten en een uur opgesloten werden in een erg oninspirerende wachtruimte, maar dat terzijde. We hebben best goed kunnen slapen in het vliegtuig, zodat we fris en fruitig weer in de kou in Nederland arriveerden. Lekker zeg, die -5 graden die het nu is...

Foto's van onze reis (niet allemaal hoor, wees niet bang!) zijn hier te bekijken: (hele link selecteren en in de browser plakken) http://www.mijnalbum.nl/Album=BGYA3838