Naar Portugal rijden is niet alleen een ware expeditie, het is ook nog eens een echte tijdreis. Je bedenkt het misschien niet zo snel, maar in Portugal is het een uur vroeger. Eergisteren maakten we een uitstapje naar Spanje en ondanks dat we naar het noorden reden, kwamen we toch echt weer in een andere tijdzone terecht. Behoorlijk maf eigenlijk.

Ook lijkt hier en daar de tijd gewoon stil te hebben gestaan. Zo rijd je over een asfaltweg, zo beland je op een hobbeldebobbelweg van keien. In het zuiden schijnen zelfs de zandwegen de boventoon te voeren, maar dat is hier in het noorden wat minder. Van andere mensen hebben we bovendien gehoord dat hier nog de ossenkar door het dorp rijdt, maar ook die hebben we helaas nog niet gezien (wel de ossenstront). Vanochtend zagen we wel iemand die met zijn schapen en geiten aan de wandel was. Stiekem lijkt het hier soms best wel een beetje op Azië – vooral wanneer we uitkijken over de berghellingen en met een beetje fantasie rijst zien groeien in plaats van druiven en olijven.

Donderdag waren we op de grootste markt van de regio, in Barcelos. En het is niet alleen een grote, maar ook nog bijzonder authentiek. Hier kun je nog terecht voor het kopen van levende dieren (we zagen dozen, manden en kooien vol met kippen, kuikens, eendenkuikens, kalkoentjes, duiven en ander gevogelte, maar ook konijnen, puppy’s, schildpadden en een leguaan – en er was vast nog meer te zien, maar we vonden het zielig en zijn er snel aan voorbij gelopen), gevlochten manden, aardewerk, groente en fruit en pyjama’s.

Hierna gingen we naar Bom Jesus do Monte: een kerk bovenop een berg met eindeloze trappen er naartoe. Heel leuk! En eenmaal boven hadden we natuurlijk een schitterend uitzicht over de omgeving.

Vrijdag was het fantastisch lekker strandweer, dus waagden wij ons aan een retourtje Spanje. Daar zouden namelijk de mooiste strandjes zijn. Maar voordat we met onze kont in het witte zand mochten ploffen, reden we eerst naar Castro de Santa Tecla, een 341 meter hoge berg waar ooit een Keltische nederzetting was. Interessant! En weer zo’n mooi uitzicht, uiteraard. Bovendien hadden we na al dat geklim en geklauter dat strand écht verdiend, vind je niet?

We reden naar Barra, dat ligt vlakbij de stad Vigo. En zoek gerust eens wat foto’s op het wereld wijde web, want dan weet je meteen waarom we anderhalf uur reden om daar te kunnen zwemmen. Mooi, mooi, mooi! Het had zo op de Cariben kunnen liggen (hoewel de watertemperatuur je meteen weer uit die droom haalde…)

Gisteren werden we wakker van de regen die op de tent neerkletterde. We hadden het al op het weerbericht gezien: in het weekend zou het alleen maar regenen. Getver! Dus maakten we snel plannen voor een dagje indoor-activiteiten. Naar een portkelder in Porto, dat leek ons wel wat! En als het daarna nog niet droog zou zijn, konden we altijd nog naar een overdekt winkelcentrum…

De portkelder hebben we nooit gehaald. Niet omdat de auto er weer mee stopte, we verdwaalden of wat dan ook, maar omdat de zon toch nog ging schijnen! Dat is een betere reden om de plannen om te gooien. We hebben dan ook fijn door de straten van Porto gedwaald, op zoek naar iedere streep schaduw, want warm dat het daar was! Maar ons hoor je niet klagen hoor! Uiteindelijk waren we vlakbij de portkelders en we waren nog steeds van plan om er één te bezoeken, maar toen kwamen we ineens een podium tegen waar er druk werd gevolksdanst. Tja, daar zijn we dus blijven hangen.

Dat was allemaal heel leuk, maar toen moesten we ook nog met de bus en de metro terug naar de auto. En nog even door de supermarkt. En nog een uur terugrijden. En het werd al donker… Gevolg: wij moesten in een stikdonker Portugal onze weg zien te vinden over die smalle, onoverzichtelijke, onbewegwijzerde bergweggetjes. En succes ermee! Vooral toen TomTom dacht de snelste weg te kunnen nemen en ons zo een onbekende, steile keienweg opstuurde. Toen zijn we maar omgedraaid! Gelukkig zaten we na twintig minuten omrijden op een bekend weggetje en zijn we er toch nog gekomen. Dat was wel weer even avontuurlijk genoeg!

Vandaar dat we vandaag lekker niets doen en fijn op de camping blijven hangen…