Wat jullie nog tegoed hadden...

Wees gewaarschuwd! Hier volgt ons verslag van vijf dagen doldwaas gehaast door Londen!

Donderdag
Vincent en Laura gingen met de trein naar Eindhoven waar ze bij Sander in de auto zouden springen. Uiteraard had de trein vertraging - en iets voor Boxtel ging-ie zelfs helemaal op de noodrem, omdat de trein voor ons een aanrijding had gehad! O, o! Gelukkig viel het mee (trein had verbogen spoorboom geraakt) en konden ze redelijk snel weer verder. Met half uur vertraging bij Sander en snel doorgereden naar Weeze Airport over pittoreske Duitse landweggetjes.
Vliegtuig vloog vervolgens sneller naar Londen dan dat je met de trein in Eindhoven was ;) Op Stansted hadden we een minibus geboekt die ons in anderhalf uur naar Victoria Station zou brengen. Wij bleken echter de enige passagiers te zijn en nadat we een beetje gehint hadden over waar we moesten zijn, zette de chauffeur ons af bij King's Cross - vlakbij het hostel. Jeej!
Spulletjes op onze heteluchtkamer gedumpt en nog even biertje gedronken in de pub. Totdat we er om 1.00 uur uitgegooid werden, omdat die dicht ging. Toen maar bedje opgezocht, maar slapen: ho maar! Het was verschrikkelijk warm en toen we net een beetje in slaap vielen, kwam er één of andere debiele dronkenlap op de deur bonken. En niet zachtjes ook. En denk maar niet dat-ie uit zich zelf ophield. Dus Vincent en Sander uit bed om 'm te zeggen dat-ie op moest donderen, maar zodra de deur open ging, wilde die kerel naar binnen wandelen. Meteen er weer uitgesmeten, uiteraard, maar kwaad dat-ie was. Ging echt met geweld tegen die deur te keer, die gelukkig wel stevig was. Uiteindelijk droop-ie af, maar we hoorden 'm de rest van de nacht nog op andere deuren bonken...

Vrijdag
Toch op tijd opgestaan (Laura had om half negen iedereen wakker gemaakt, omdat ze dacht dat 't al later was) en na het ontbijt naar de St. Paul's Cathedral. Normaal moet je daar elf pond intree voor betalen, maar wij hadden gratis kaartjes van het hostel. Hoei!
Via een wandelroute naar de kerk gelopen en helemaal naar de bovenste koepel geklauterd. Mooi uitzicht! Heel helder, omdat het zo super goed weer was. Daarna liepen we verder, door het Museum of Londen en het Barbican naar The Monument, waar we de metro namen naar de Millenium Bridge. Daarover naar de overkant van de Thames gelopen om naar de Tate Modern te gaan. Erg saaie, moderne kunst ;)
We wilden graag eten bij een vegetarisch restaurantje waar wij een paar kookboeken van hebben, maar dat bleek alleen overdag open te zijn. Huh? Vreemde keus voor een restaurant. Het zat wel aan een verschrikkelijk leuk hippie-pleintje waar we bij een ander tentje wat hebben gegeten. Ook lekker en vegetarisch!
's Avonds gingen we het wilde uitgaansleven van Londen verkennen in Old Street. Schijnt de plek te zijn waar de Engelsen zelf uitgaan, met veel clubs. We belandden in Bar The Music Hall waar een bandje optrad, maar het geluid was verschrikkelijk slecht. Maar het zat goed, de entree was gratis (ook uniek in Londen) en het bier smaakte ook al. Vervolgens gingen we naar Club 333 (ook al gratis entree, anders gingen we niet :P) waar het ook gezellig was. Het was echter al laat, dus na een drankje namen we de bus terug naar het hostel. Deze keer sliepen we al wat beter en langer :P

Zaterdag
Jullie zitten vast met één grote vraag: Wanneer zou het gaan gebeuren? Welnu, zaterdag gebeurde het! We gingen naar Abbey Road! :D:D:D Instinctief leidde Laura haar medereizigers naar het o zo bekende zebrapad en de o zo bekende opnamestudio's. Ik denk dat het verkeer op Abbey Road helemaal gek geworden is van ons oversteekposeervoordefotogedrag. Maar daar is men vast aan gewend ;) Vervolgens gingen we nog even bij Paul McCartney langs die om de hoek woont. Hebben lang voor het hek staan dralen, maar hij deed niet open. Jammer zeg. Hij was vast niet thuis.
Daarna was het etenstijd op de ecologische markt van Borough. Wat een eten zeg! Je kunt je daar helemaal klem eten en dan nog maar vijf procent geproefd hebben. Dat was dus een waar feest, kan ik je wel vertellen. Jammie.
Na onze graas-lunch ging de reis verder naar Canary Wharf - een architectonisch hoogstandje in de voormalige docklands van Londen. Daar hebben we ook even wat gedronken, maar op een zaterdag was er niet heel veel te zien (op andere dagen denk ik ook niet, het zijn gewoon een paar heel hoge kantoorgebouwen). Dus gingen we verder naar een Vietnamees restaurant dat in een achterbuurt van Londen verstopt zat. Via het Victoria Park, waar we nog even - als ervaren zwervers betaamd - op een bankje hebben geslapen :P
Dat was hard nodig, want na het eten moesten we natuurlijk weer gewoon uit. Deze keer naar Covent Garden, want de vorige dag had ons dat wel gezellig geleken. Helaas viel dat een beetje tegen. Het was stervensdruk op staat (Gay Pride in Londen, joepie), de club waar we naar toe wilden, bestond niet meer en bij een andere tent moesten we vijf pond entree betalen. Wat we niet wilden. Dus gingen we in een nogal saaie pub zitten, maar die ging dicht om elf uur. Dan maar verder zoeken: volgende club vroeg twaalf pond entree en weer een ander had een besloten feest. Vincent haakte af, omdat-ie geen zin meer had, dus gingen Sander en ik terug naar het tentje dat eerst vijf pond entree vroeg. Dat bleek zijn prijzen verhoogd te hebben naar tien pond. Waren ze een beetje gek ofzo??? Uiteindelijk vijf pond betaald om in een ander café binnen te komen (Laura mocht gratis) en daar nog wat gedronken. Slaat echt nergens op dat al die zogenaamde clubs entree vragen, want eigenlijk zijn het niet meer dan café's. Helemaal niet bijzonder ofzo.
Maar goed, na ons wilde *kuch* stapavondje weer een bus gezocht en terug naar het hostel gegaan. Slapen (ging wederom weer wat beter)

Zondag
Op zondag gingen we verder met onze markttour en gingen we naar de Spitalfield Market en Brick Lane. De heenreis verliep niet erg vlotjes, omdat Sander tegen een vervelend buigriepiets was opgelopen en King's Cross bij onze aankomst aldaar bezet bleek te zijn door vierhonderd brandweerwagens, tachtig ambulances en driehonderdzestig politiewagens. Geen idee wat er aan de hand was, maar de metro reed niet. Dus namen we de bus.
Eenmaal aangekomen op Spitalfield stortten we ons in de massa kraampjes met jurkjes, jurkjes en nog eens jurkjes. Engelse meisjes zijn erg dol op jurkjes. Laura kocht er twee, voor wel 5 pond per stuk :P
Helaas werd de markt om een uurtje of drie opgedoekt, waarna er ook voor ons niet veel meer te beleven viel. Dan maar door naar Picadilly Circus, om dat ook eens gezien te hebben. Nou, had het niet erg gevonden wanneer we dat hadden overgeslagen. Echt niets aan zeg. Doorgelopen naar Covent Garden waar we, na wat gegeten te hebben, de club indoken waar we de vorige avond nog twaalf pond voor moesten betalen: The Roadhouse. Nu mochten we zo doorlopen, was het happy-hour én hielden ze een wedstrijd 'goochelen met cokctails'. Oftewel: flairen. Was erg leuk om te zien! Hebben ons daar dan ook goed vermaakt, tot het happy-hour voorbij was en de drank weer duur - toen gingen we weer :P Lekker op tijd naar bed deze keer. Wel om half één. Vroeg zeg...

Maandag
Bijtijds er uit, want voor tien uur moesten we de kamer uit zijn. Boehoe! Moesten we gewoon weer naar huis :( Gelukkig ging 't vliegtuig pas 's avonds, dus hadden we nog de hele dag om wat langer van Londen te genieten. Maar niet nadat Vincent met een paar mensen van het hostel had gesproken en het binnen een paar minuten voor elkaar had om daar de komende twee maanden te mogen werken! :O Ongelooflijk! Hij besloot dan ook dat-ie helemaal niet meer terug naar Nederland zou gaan, maar dat-ie gewoon zou blijven. Makkelijk zeg, als je dat gewoon kan doen.
Groen van jaloezie ;) gingen we na deze korte sollicitatieronde naar de Tower. Eerst snel naar de British Library waar we originele, handgeschreven songteksten van The Beatles hebben bewonderd (hebben!) en ondertussen schuilend voor de regen. Want het mooie, warme, zonnige weer had plaats gemaakt voor 'the English sunshine', zoals een olijke Brit ons toevertrouwde. Wat een hoosbuien! Gelukkig regende het niet aan één stuk en konden we goed de Tower bekijken. Mee gegaan met zo'n Beefeater tour (erg leuk) en zelf wat rond gedwaald. Uiteraard de kroonjuwelen bekeken (sponsored by Swarovski zou er niet op misstaan) en door de gietende regen de Tower Bridge afgelopen. Weet nu ook waarom het steeds zo loeiheet is in de metro's en stations: dan droog je lekker snel weer op :P
Terug in het hostel moesten wij onze koffers uit de lugageroom halen, maar toen we weg wilden gaan om de bus naar het vliegveld te halen, bleek Vincent ineens verdwenen te zijn. Hij was zijn kamer regelen, maar had er niet over nagedacht dat-ie dat beter kon doen wanneer wij weg waren. Dat was dus niet zo slim van 'm. Maar ja, wij konden natuurlijk niet blijven wachten, dus zijn maar gewoon gegaan.
Op het vliegveld drie happen gegeten en ons toen snel naar de gate gehaast (bij de security check zaten ze te mutsen dat Laura's handbagage te zwaar was! maar het enige dat ze deden, was er een labeltje aan hangen en toen konden we door lopen. verder niets - geen idee dus waarom dat was). We waren een beetje laat, waardoor we vrij ver achterin de rij stonden, maar toen we eindelijk het vliegtuig in konden (vertraging) hadden we nog wel een laatste plekje bij het raam. Ha!
Om kwart over één 's nachts waren wij weer thuis (lekker lege snelwegen) alwaar wij begroet werden door een tweestemmig koor van krijsende katten. Hoera!